Pracodawca natomiast może stosować prywatne ubezpieczenie zdrowotne, które „funduje” pracownikom, jako silny czynnik motywacyjny. Ponadto, jak podaje Gazeta Prawna, od 1 stycznie 2007, po trzyletniej przerwie, koszty tego rodzaju polis będzie można znowu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu firmy.
Osoby, które nie otrzymują takiego bonusa od pracodawcy, mogą ubezpieczyć się indywidualnie. Tu istnieje możliwość objęcia ochroną obok ubezpieczonego również dzieci i współmałżonka, wtedy to polisa ma charakter rodzinny, w ramach której nieletnie lub uczące się dzieci często objęte są ochroną w zakresie polisy rodzica.
Warunki ogólne
Umowę prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego standardowo zawiera się na rok, z możliwością automatycznego przedłużenia na kolejne lata. Ubezpieczonym może być każdy, kto w chwili zawierania umowy nie przekroczył zazwyczaj 65 roku życia, choć w niektórych towarzystwach wiek ten wynosi 60 lat. Wysokość składki zależy od wieku, płci, zakresu ochrony oraz stanu zdrowia. Składkę opłaca się rocznie, półrocznie, kwartalnie lub miesięcznie.
Różne warianty
Jak już wcześniej wspomniano, rynek prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce dopiero się rozwija, produkt ten nie należy jeszcze do standardu i nie znajdziemy go ofercie wszystkich towarzystw ubezpieczeniowych jednak oferta jest już dość szeroka, dlatego dokonując wyboru polisy, nie należy się śpieszyć. Lepiej poświęcić trochę czasu i przeanalizować oferty kilku towarzystw. W zależności od ubezpieczyciela, jak i od umów z prywatnymi placówkami zdrowotnymi, różnią się one zakresem ochrony, sumą ubezpieczenia, wysokością składki, dostępnością usług np. w mniejszych ośrodkach miejskich.