Unijna emerytura

Podejmując zagadnienie emerytur z innych państw UE, na wstępie należy zaznaczyć, iż zasady mające na celu koordynację w zakresie zabezpieczenia społecznego, wpisują się w ramy swobodnego przepływu osób i przyczyniają się tym samym do podniesienia poziomu życia tych osób po spełnieniu przez nie kryteriów do otrzymania emerytury.

Ubezpieczony i członkowie jego rodziny zamieszkujący lub przebywający w jednym z Państw członkowskich innym niż Polska, są uprawnieni do świadczeń pieniężnych wypłacanych przez właściwą instytucję (odpowiednik polskiego ZUS) zgodnie ze stosowanym przez ten kraj ustawodawstwem. W drodze umowy miedzy odpowiednikiem polskiego ZUS, a naszym Zakładem Ubezpieczeń Społecznych świadczenia emerytalne mogą być wypłacane przez instytucję miejsca zamieszkania lub pobytu na koszt instytucji właściwej zgodnie z ustawodawstwem polskim.

Instytucja będąca odpowiednikiem ZUS Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwo przewiduje, że ustalanie wysokości świadczeń pieniężnych opiera się na średnim dochodzie lub na średniej stawce składki, określa taki średni dochód lub średnią stawkę składki wyłącznie w odniesieniu do dochodów potwierdzonych jako wypłacone lub zastosowanych stawek składki, w okresach spełnionych na podstawie wspomnianego ustawodawstwa. Tym samym Instytucja odpowiadająca ZUS-owi Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwo przewiduje, że ustalanie wysokości świadczeń pieniężnych opierają się na dochodzie standardowym, bierze zawsze pod uwagę wyłącznie ten dochód lub, w odpowiednim przypadku, średnią dochodów dla okresów, w którym emeryt pracował w danym kraju członkowskim.

Każdy Ubezpieczony, który, w czasie składania lub w trakcie rozpatrywania wniosku o przyznanie emerytury lub renty, traci prawo do świadczeń rzeczowych na podstawie ustawodawstwa danego Państwa Członkowskiego, (które było ostatnio właściwe dla niego do rozpatrzenia świadczenia emerytalnego), zachowuje prawo do świadczeń w naturze rzeczowych na podstawie ustawodawstwa Państwa Członkowskiego, w którym zamieszkuje  (Polska, lub inny kraj UE) pod warunkiem, że spełnia on wymogi dotyczące ubezpieczenia zawarte w ustawodawstwie Państwa Członkowskiego. Prawo do świadczeń rzeczowych w Państwie Członkowskim miejsca zamieszkania stosuje się także do członków rodziny osoby ubiegającej się o emeryturę lub rentę.