Zasadniczo przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłków chorobowego i macierzyńskiego dla pracowników tymczasowych mają zastosowanie ogólne zasady ustalania podstawy wymiaru tych zasiłków.
Jednak ze względu na specyfikę pracy tymczasowej występują również pewne zasady odmienne.
Tak jak w przypadku innych pracowników podstawą wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego pracowników tymczasowych jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres dwunastu miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Jeśli niezdolność do pracy powstała w okresie krótszym niż 12 miesięcy kalendarzowych wówczas podstawę wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe, których pracownik podlegał ubezpieczeniu.
W przypadku pracowników zatrudnionych u tego samego pracodawcy na podstawie następujących po sobie kolejno umów uwzględnia się wynagrodzenie uzyskane z tytułu wszystkich tych umów.
Jeśli pomiędzy zakończeniem jednej umowy, a początkiem następnej wypada dzień ustawowo wolny od pracy przerwa ta nie jest traktowana jako przerwa w zatrudnieniu.
Ponieważ faktycznym pracodawcą pracownika tymczasowego jest agencja pracy tymczasowej, przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń przysługujących pracownikowi tymczasowemu, świadczącemu pracę na podstawie kolejno następujących po sobie umów o pracę zawartych z tą samą agencją, nawet, jeśli praca jest wykonywana na rzecz różnych pracodawców – wynagrodzenie uzyskane z każdej z tych umów należy zsumować.
Dotyczy to również sytuacji, gdy wystąpiły przerwy w ubezpieczeniu, ale wypadały one w dni ustawowo wolne od pracy.
Specyfiką umów o pracę tymczasową jest ich krótki okres trwania. Jeśli niezdolność do pracy nastąpiła w pierwszym kalendarzowym miesiącu ubezpieczenia, podstawa wymiaru zasiłku jest ustalana na postawie wynagrodzenia za ten miesiąc.
Natomiast jeżeli pracownik tymczasowy zachorował w pierwszym miesiącu pracy, a umowa o pracę została zawarta na okres krótszy niż miesiąc kalendarzowy nie powinno stosować się zasad ogólnych odnoszących się do wszystkich pracowników.