Wówczas nie uzupełnia się wynagrodzenia do pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby pracując cały miesiąc kalendarzowy.
Wynagrodzenie powinno być uzupełnione jedynie do okresu, na jaki została zawarta umowa o pracę tymczasową, będąca podstawą uzyskania prawa do zasiłku.
Jeśli pracownik tymczasowy świadczy pracę na rzecz różnych pracodawców, przy czym warunki wygrodzenia z każdej umowy o pracę są różne, w przypadku konieczności uzupełnia wynagrodzenia, uzupełnieniu podlega odrębnie wynagrodzenie z tytułu każdej z tych umów.
W sytuacji, gdy pracownik tymczasowy rozpoczął pracę w trakcie miesiąca kalendarzowego i stał się niezdolny do pracy w następnym miesiącu kalendarzowym, podstawę wymiaru zasiłku ustala się na podstawie wynagrodzenia za miesiąc kalendarzowy, w którym nastąpiła niezdolność do pracy.
Wynagrodzenie pracownika tymczasowego powinno być uzupełnione do kwoty, jaką pracownik otrzymałby za dni trwania umowy o pracę tymczasową.
Podstawa wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę, pomniejszonego o kwotę równą wysokości 18,71% tego wynagrodzenia. Kwota ta powinna być adekwatna do stażu pracy.
Do pracowników tymczasowych znajdują również zastosowanie uregulowania określające najniższą podstawę wymiaru zasiłku.
Odpowiednia do stażu pracy kwota najniższego wynagrodzenia powinna być ustalana odpowiednio do wymiaru czasu pracy pracownika tymczasowego, określonego w umowie o pracę.
Jeżeli niezdolność do pracy powstała w trakcie umowy o pracę zawartej na okres krótszy niż miesiąc kalendarzowy, kwota minimalnego wynagrodzenia powinna być ustalona także odpowiednio do okresu trwania umowy o pracę w tym miesiącu.
Podstawa prawna:
Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
( Dz.U z 2010 Nr 77 poz 512 ze zm.)
Przemysław Gogojewicz
Ekspert w zakresie prawa cywilnego i ubezpieczeń społecznych