8 sposobów na wysoką emeryturę

Włącz autopilota, wyłącz emocje

Zdecydowanie trzeba unikać sytuacji w której co miesiąc samodzielnie wykonujemy przelew z rachunku bieżącego na oszczędnościowy. To bowiem regularnie będzie wywoływało dodatkowe wątpliwości, czy aby nie ma przyjemniejszych sposobów na wydatnie tych pieniędzy. Będzie też skłaniało do sprawdzenia ile już oszczędziliśmy, co w okresach gorszej koniunktury na rynkach może spowodować zniechęcenie prowadzące do rezygnacji z regularnego inwestowania.

Znacznie lepiej jest ustawić zlecenie stałe, które już bez naszego udziału będzie dokonywało automatycznego transferu na odpowiedni rachunek.

Warto pamiętać, że pieniądze oszczędzane w długiej perspektywie, bardzo lubią spokój. I spokój taki warto im zapewnić. Nie powinniśmy więc ekscytować się bieżącymi wydarzeniami giełdowymi. Te bowiem w wypadku oszczędzania na emeryturę mają niewielkie znaczenie.

Najlepiej sprawdzać swój „emerytalny” portfel inwestycyjny nie częściej niż raz na rok, i to tylko po to aby dopasować go do ustalonej na początku struktury aktywów (patrz porada nr 8).

Myśl długoterminowo

Zwycięzcą kolarskiego wyścigu jest nie ten zawodnik który prowadził przez prawie cały dystans, lecz ten, który pierwszy wjechał na metę. Takie same zasady obowiązują w długoterminowym inwestowaniu.

Nigdy nie zapominaj, że Twoim celem jest maksymalizacja zysków na koniec kilkudziesięcioletniego okresu oszczędzania. I że musisz dostosować swoje myślenie do tak długiego okresu inwestycji. Unikaj zatem zdecydowanie podejmowania jakichkolwiek decyzji pod wpływem gorących medialnych newsów. Unikaj też pochopnego reagowania na różnego rodzaju podsumowania i zestawiania.

W mediach poznasz wyniki funduszy inwestycyjnych z ostatniego miesiąca, a w najlepszym razie roku. Jest mała szansa, że znajdziesz tam skuteczny przepis na długoterminowe inwestowanie.

W budowaniu swojego długoterminowego portfela kieruj się sprawdzonymi od lat zasadami. Unikaj natomiast podejmowania istotnych decyzji na podstawie ostatnio zaobserwowanych stóp zwrotu. Na przykład receptą na niemal pewną porażkę jest decydowanie o tym czy inwestować w akcje czy w obligacje na postawie stóp zwrotu z ostatniego roku.

Jeśli chcesz zbudować skuteczny, długoterminowy portfel, to najpierw ustal jego podział na główne klasy aktywów (akcje, obligacje) a dopiero potem postaraj się wybrać najlepsze inwestycje w ramach tych grup.

Przez większość okresu inwestowania, bez względu na kondycję rynków finansowych, utrzymuj niezmienne, ustalone od początku, proporcje pomiędzy tymi klasami. Potem zaś, wraz ze zbliżaniem się do emerytury, stopniowo zwiększaj udział obligacji w portfelu. Nie zapominaj także o dywersyfikacji, czyli o zróżnicowaniu inwestycji,  w ramach poszczególnych klas aktywów.

Tak zbudowany portfel, choć w krótkich okresach czasu może nie przynosić tak spektakularnych zysków jak zwycięzcy krótkoterminowych rankingów, powinien okazać się najlepszy na zakończenie okresu oszczędzania. Dzięki temu to ty pierwszy dotrzesz na metę.

Dostosuj poziom ryzyka do jakości Twojego snu

Portfel inwencyjny musi być dostosowany do Twojego profilu ryzyka. Jeśli jesteś osobą słabo znoszącą znaczne wahania cen papierów wartościowych, to lepiej, jeśli dostosujesz do tej cechy swojego charakteru skład portfela inwestycyjnego.

Na koniec okresu oszczędzania zgromadzona przez ciebie kwota najprawdopodobniej będzie niższa, niż w wypadku, gdybyś zainwestował środki bardziej agresywnie. Zyskasz jednak coś co jest bezcenne – spokój. Nie są czymś wyjątkowym osoby, które ze względu na niedostosowanie ryzyka swoich inwestycji do własnych preferencji, nie mogą spać po nocach.

W takiej sytuacji portfel i tak będzie trzeba zmienić, bowiem człowiek naturalnie dąży do wyeliminowania ze swojego życia nadmiernego, nieakceptowanego ryzyka. W skrajnych przypadkach nadmiar negatywnych emocji może wręcz skłonić do całkowitej rezygnacji z regularnego inwestowania.

Dlatego najlepiej kwestie ryzyka rozpatrywać już na początku tworzenia strategii inwestycyjnej, a prawidłowo ustalonej struktury nie należy zmieniać przez większość okresu inwestowania

Udział poszczególnych instrumentów w portfelu powinniśmy dostosować do naszego poziomu tolerancji ryzyka. Na przykład w następujący sposób:

• niski poziom tolerancji ryzyka - 20% akcje, 80% obligacje,
• umiarkowany poziom tolerancji ryzyka - 50% akcje, 50% obligacje,
• wysoki poziom tolerancji ryzyka - 80% akcje, 20% obligacje.

Trzeba pamiętać, że pomiędzy tymi trzema umownymi poziomami ryzyka istnieje jeszcze nieskończenie wiele punktów pośrednich. W takim wypadku udziały poszczególnych klas aktywów powinny być odpowiednio modyfikowane. Ważne też, aby te proporcje rozpatrywać w kontekście całego portfela emerytalnego, czyli łącznie z I i II filarem.

Ponieważ w pierwszych dwóch filarach systemu emerytalnego zdecydowanie dominują inwestycje bezpieczne (obligacje), to udział akcji w samodzielnie budowanym portfelu powinien być większy, nawet jeżeli nie jesteśmy urodzonymi ryzykantami.

W niektórych, uzasadnionych długim okresem oszczędzania przypadkach, akcje mogą stanowić nawet całość portfela przeznaczonego na dodatkową emeryturę. Dopiero na kilka lat przed datą przejścia na emeryturę warto stopniowo zwiększać udział bezpiecznych, ale mniej zyskownych papierów.

Ustalenie prawidłowej struktury portfela to bezwzględnie podstawowa, ale i najtrudniejsza część dla rozpoczynającego inwestowanie. Może wydawać się, że potrafimy stworzyć taki portfel tylko na podstawie bieżących informacji oraz intuicji.

Nic bardziej błędnego - budowa portfela powinna opierać się o najlepszą naukową wiedzę i doświadczenie. Jeśli sami ich nie posiadamy, warto o pomoc zwrócić się do specjalistów.


Rafał Lerski, CFA
Paweł Majtkowski
Analitycy Expandera