Cieszyć się czy płakać? Część III: Dziedziczenie spadku

Zakładając, że poza aktem ślubu małżonków łączyła też małżeńska wspólność majątkowa, to po śmierci jednego współmałżonka, 1/2 udziału we wszystkim co było w majątku małżeńskim pozostaje u żyjącego małżonka, podczas gdy druga połowa dzielona jest na pół: na małżonka i niepełnoletnie dziecko.

Co to oznacza w praktyce? Ubezwłasnowolnienie się na własnym majątku.

Pozostały przy życiu małżonek niby odziedziczył cały majątek, ale kompletnie nic nie może z nim zrobić. Aby sprzedać mieszkanie, matka musi wystąpić do Sądu Rodzinnego i Opiekuńczego o zgodę. Trzeba zdawać sobie jednak sprawę, że sąd kieruje się wyłącznie interesem dziecka i może taką zgodę wydać, ale jeżeli uzna, że ta transakcja wpłynie na uszczuplenie majątku dziecka, to zgody na zbycie mieszkania z pewnością nie wyda.

Poza tym czynnikiem obciążającym finansowo matkę są koszty i czas. Otóż matka ma obowiązek zachować majątek dziecka w stanie nie pogorszonym, tzn. w przypadku mieszkania czy domu, finansować jego remonty i bieżącą eksploatację do pełnoletniości dziecka, co może oznaczać nawet 18 lat.

Aby oszczędzić czytelnikom nerwów, nie napisałem tutaj o procedurze spadkowej ( konieczność wyznaczenia komornika do spisu inwentarza, biegłego sądowego do wyceny mieszkania oraz działki – za wszystko płaci pozostający przy życiu małżonek zakładający sprawę spadkową).

Ile osób w Polsce ma wiedzę na ten temat? Tylko prawnicy albo osoby, które zetknęły się z taką sytuacją w rodzinie bądź wśród znajomych. Pytanie: czy można takiej sytuacji zapobiec i jakim kosztem? Oczywiście wypadkom, chorobom, nagłym zdarzeniom najczęściej zapobiec nie można.

Ale ja chciałbym inaczej postawić pytanie. Czy można coś zrobić, żeby nie narazić się na taką ewentualność? Tak, można. I nie chodzi wcale o zmianę poglądów i przedzierzgnięcie się z optymisty („mnie nic się nie zdarzy”) w skrajnego pesymistę przekonanego, ze nieszczęście czyha na każdym kroku.

Nawet czytanie przez tysiące osób moich i moich koleżanek i kolegów felietonów niewiele pomoże, jeżeli osoby te nie będą bardziej aktywne życiowo i nie zaczną dbać o interesy własne i swojej rodziny.

Jak zaobserwowałem, może zaledwie kilka procent moich rozmówców decyduje się na poukładanie tych spraw zawczasu, tak aby nie dać się zaskoczyć przez życie. Chowanie głowy w piasek ponoć i strusiom już się znudziło, a ludzie wciąż unikają poruszania tematów, które tylko zwyczajowo uchodzą za delikatne.

Warto porozmawiać na ten temat z fachowcem, porobić odpowiednie zapisy i zabezpieczyć pieniądze na spłacenie spadkodawców i na zachowki (także dla własnych dzieci).

Maciej Lichoński

Źródło: Ubezpieczenia na życie

• Zapis dla nienarodzonego (1)
  2011-10-03 10:47 poniedziałek ~Edyta | [+] odpowiedz
  Czy ja dobrze zrozumiałam, że mogę mojemu nienarodzonemu dziecku zapisać wszystko w testamencie? A jak mam go nazwać, skoro jeszcze nie ma imienia (w głowie mam oczywiście) i nie ma daty urodzenia? Cz... czytaj dalej »
  Zobacz odpowiedzi (1)