Leczenie osoby nieubezpieczonej zdrowotnie

Dokumentem potwierdzającym prawo osoby nieubezpieczonej do świadczeń zdrowotnych jest decyzja wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania, wydawana osobie spełniającej określone kryteria dochodowe, jeśli jej sytuację życiową i finansową potwierdzą pracownicy opieki społecznej podczas wywiadu środowiskowego. Warunkiem otrzymania decyzji jest także posiadanie obywatelstwa polskiego i zamieszkiwanie w Polsce.

Decyzję może wydać wójt, burmistrz lub prezydent na wniosek zainteresowanego, z własnej inicjatywy lub na wniosek właściwego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. W przypadku stanu nagłego, wniosek składa świadczeniodawca, niezwłocznie po udzieleniu świadczenia.

Skoro świadczenia z pomocy społecznej są przyznawane w trybie postępowania administracyjnego, pomoc społeczna może być świadczona z urzędu, a wynikiem postępowania może być udzielenie świadczenia z urzędu, to równocześnie postępowanie może być wszczęte z urzędu. Inaczej, tj. bez wniosku strony (lub innego podmiotu uprawnionego do jego złożenia), nie można byłoby udzielić pomocy (wydać decyzji, podjąć aktu lub czynności) z urzędu.

Jeśli tak przedstawione wnioski są uprawnione, uprawnione również musi być stanowisko, że w postępowaniu wszczętym z urzędu mogą podlegać badaniu warunki materialno-prawne przysługiwania świadczenia nawet wówczas, gdy obejmują badanie kryterium dochodowego.

Warto wiedzieć, że regulację prawną świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zawiera obowiązująca od dnia 1 października 2004 r. ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych Akt ten określa m.in. krąg podmiotów uprawnionych do korzystania ze świadczeń, świadczeniodawców, zakres świadczeń oraz zasady ich udzielania.

W rozumieniu ś.o.p. pojęcie świadczeń opieki zdrowotnej jest pojęciem zbiorczym i oznacza:

• świadczenia zdrowotne,
• świadczenia zdrowotne rzeczowe oraz
• świadczenia towarzyszące (art. 5 pkt 34 ś.o.p.).