Świadczenie rehabilitacyjne, podobnie jak zasiłek chorobowy, przysługuje osobom objętym ubezpieczeniem chorobowym – obowiązkowo lub dobrowolnie, a
gdy przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy albo choroba zawodowa, przysługuje ono osobom objętym ubezpieczeniem wypadkowym.
Świadczenie to jest przyznawane ubezpieczonemu, który po okresie pobierania zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy z powodu choroby, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie przez niego zdolności do pracy.
Przysługuje ono nie dłużej niż przez 12 miesięcy.
O potrzebie przyznania tego świadczenia orzeka lekarz orzecznik ZUS.
Osoba ubiegająca się o świadczenie składa wniosek o to świadczenie na druku ZUS Np-7, wraz z niezbędnymi dokumentami, w oddziale ZUS właściwym według miejsca zamieszkania.
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje:
-
osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, urlopu na poratowanie zdrowia, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub do świadczenia przedemerytalnego,
-
za okresy, w których ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów szczególnych,
-
w okresie urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego, tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności,
-
jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została przez ubezpieczonego w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia,
-
w przypadku niewłaściwego wykorzystywania okresu, na który świadczenie zostało przyznane.
Osobie prowadzącej pozarolniczą działalność, osobie z nią współpracującej oraz duchownemu będącemu płatnikiem składek na własne ubezpieczenie świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje,
jeśli w dniu wypadku przy pracy lub w dniu zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej występuje zadłużenie w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne na kwotę przekraczającą 6,60 zł – do czasu spłaty całości zadłużenia.