Starzenie się społeczeństwa ma znaczący wpływ na system emerytalny.
Zgodnie z prognozami demograficznymi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS)1, udział osób w wieku poprodukcyjnym w społeczeństwie wzrośnie z obecnych 16,8% do 29% w 2040 r., a następnie do 37,3% w 2060 r.2
W 2007 r. na 1000 osób w wieku produkcyjnym przypadały 553 osoby w wieku nieprodukcyjnym
3. W 2060 r. na 1000 osób w wieku produkcyjnym będzie przypadać – zgodnie z prognozą demograficzną – 1070 osób w wieku nieprodukcyjnym.
Oznacza to, że coraz mniej pracujących będzie finansować świadczenia emerytalne zwiększającej się grupy osób w wieku emerytalnym.
Potwierdzają to prognozy Unii Europejskiej
4, według których w Polsce w 2060 r. może być więcej nieaktywnych zawodowo osób starszych niż osób pracujących, a
stosunek przeciętnej emerytury do średniej pensji w gospodarce może spaść z 56% w 2007 r. do 31% w 2060 r.
Szacuje się
5, że emerytura wypłacana z dwóch obowiązkowych filarów (ZUS i OFE) będzie za ok. 35 lat o ponad połowę niższa od ostatniego miesięcznego wynagrodzenia osoby przechodzącej na emeryturę – stopa zastąpienia brutto
6 może spaść z 63,2% w 2006 r. do 47,5% w 2046 r.
Jak w tej sytuacji można zadbać o wyższą emeryturę?
Można podwyższyć stopę życiową po zakończeniu aktywności zawodowej samodzielne oszczędzając na emeryturę. Urząd Komisji Nadzoru Finansowego (UKNF) proponuje cztery kroki.
Krok 1. Sprawdzić, na jaką emeryturę można liczyć z dwóch obowiązkowych filarów (ZUS i OFE).
Pomocny może być
kalkulator emerytalny KNF.
Krok 2. Regularnie (np. raz na kwartał) sprawdzać wyniki inwestycyjne OFE.
To nieprawda, że wszystkie OFE osiągają takie same stopy zwrotu z inwestycji.
Dlatego warto śledzić wyniki inwestycyjne osiągane przez poszczególne fundusze w długim terminie i stabilność wyników.