Przyszłość emeryta w Polsce

W ostatnich dniach znalazłam na głównej stronie znanego portalu internetowego wiadomość o tym, że Polskę czeka katastrofa systemu emerytalnego. Co prawda nie jest to dla mnie wiadomość nowa i nie jestem nią zaskoczona, gdyż często zdarza mi się analizować podstawowe wskaźniki statystyczne dotyczące naszego kraju i już kilka lat temu byłam tego faktu świadoma. Jednocześnie wiem, że w naszym kraju istnieje przekonanie, iż jeśli instytucja jest państwowa to z pewnością wszystko się zawali, ale ona będzie istnieć nadal. Jednocześnie istnieje opinia, najprawdopodobniej z poprzedniej epoki, iż „państwo nam musi dać”.

Otóż wcale nie musi, bo po prostu może nie mieć z czego. Jeśli czytacie Państwo moje słowa z niedowierzaniem, to zachęcam do dalszej lektury. Moje stwierdzenie poprę odpowiednimi faktami, które być może zmuszą Państwa do refleksji.

Sytuacja emeryta w Unii Europejskiej

Zgodnie z opracowaniem na temat sytuacji społecznej w Unii Europejskiej z 2003 roku w krajach należących do unijnej piętnastki było w 1960 roku 34 mln osób powyżej 65 roku życia, natomiast 60 lat później już 62 miliony. Spadek liczby urodzin i coraz wyższy odsetek ludzi starszych ma i nadal będzie miał ogromny wpływ na całą Unię. Do 2030 roku w UE będzie ponad 35 milionów ludzi powyżej 80 roku życia - czyli dwukrotnie więcej niż teraz, ale za to o 18 mln mniej dzieci. W UE odsetek ludzi młodych i starych utrzymywanych przez osoby w wieku produkcyjnym wzrośnie z 49% w 2005 roku do 66% w 2030 roku.

Sytuacja emeryta w Polsce

Prawidłowe funkcjonowanie ZUS oraz Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zależy nie tylko od ilości emerytów, ale także od ilości osób pracujących. Jak widać na powyższym wykresie sytuacja ta nie rokuje za dobrze. W Polsce około roku 2015 na jednego pracującego przypadnie jeden emeryt.

Przyczyny pogarszającej się sytuacji demograficznej: