Rzecznik Ubezpieczonych: Opinia o uchwale Sądu Najwyższego w sprawie szkód zalaniowych

Podjęta na wniosek Rzecznika Ubezpieczonych uchwała Sądu Najwyższego (z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. III CZP 63/12) z pewnością wpłynie na ujednolicenie orzecznictwa sądów powszechnych w sprawach szkód zalaniowych. Jasność co do obowiązujących w tej mierze zasad powinna także wpłynąć na standaryzację procedur likwidacyjnych stosowanych przez zakłady ubezpieczeń.

W dniu 19 lutego 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów wydał uchwałę o treści: „Przepis art. 433 k.c. nie ma zastosowania do odpowiedzialności za szkodę polegającą na zalaniu lokalu położonego niżej z lokalu znajdującego się na wyższej kondygnacji” (sygn. III CZP 63/12).

W przekazanym Rzecznikowi uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy podkreśla, iż przedstawione mu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzi kontrowersje, a w literaturze przedmiotu prezentowane są rozbieżne stanowiska dotyczące tego, czy odpowiedzialność za zalanie lokalu niżej położonego kształtuje się na zasadzie winy (art. 415 k.c.) czy też w oparciu o zasadę ryzyka (art. 433 k.c.).

O ile zaś Sąd Najwyższy stał do tej pory (z jednym wszak wyjątkiem) na stanowisku, iż art. 433 k.c. obejmuje wyłącznie przypadki wylania cieczy poza obręb budynku (ostatnia uchwała w tej sprawie zapadła w dniu 18 lipca 2012 r., sygn. III CZP 41/12, a więc już po wystąpieniu z wnioskiem przez Rzecznika), o tyle orzecznictwo sądów powszechnych z ostatnich lat było bardzo rozbieżne, co wykazane zostało w uzasadnieniu złożonego wniosku.

Taki stan rzeczy, powodujący sytuację niepewności dla poszkodowanych oraz osób, względem których dochodzone były roszczenia odszkodowawcze wynikające z zalania lokalu, jak również ich ubezpieczycieli, czynił zasadnym ponowne przeanalizowanie tego problemu przez Sąd Najwyższy, tym razem w powiększonym składzie.

Rzecznik Ubezpieczonych postanowił zatem poddać pod rozwagę Sądu tezę o możliwości zastosowania art. 433 k.c. także do szkód polegających na zalaniu lokalu położonego na niższej kondygnacji.

Uzasadnienie podjętej uchwały opiera się w dużej mierze na przytoczeniu dotychczasowej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego oraz wyrażeniu konstatacji, że tradycyjne rozumienie art. 433 k.c. powinno być podzielone także i obecnie. Sąd zgodził się przy tym, iż językowa wykładnia przepisu nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów, jest zatem zawodna i musi zostać uzupełniona o wykładnię historyczną oraz celowościowo-funkcjonalną.

Zdaniem zaś Sądu, pomimo zachodzących współcześnie zmian, nadal aktualnym celem przepisu pozostaje ochrona bezpieczeństwa osób i mienia znajdujących się na zewnątrz budynku, gdyż to właśnie te osoby mają większe trudności w ustaleniu sprawcy szkody i wykazaniu jego winy.

• No i co ja mam odpowiedzieć?
  2013-08-06 22:43 wtorek ~Maciej Lichoński | [+] odpowiedz
  Jak sądzę poza prawnikami i niewielkim procentem agentów ubezpieczających nieruchomości mało kto cokolwiek zrozumiał z tego tekstu. A generalnie chodzi o to, czy jak zalejemy sąsiada bo pękł nam węży... czytaj dalej »
• Tłumacza! (2)
  2013-08-06 13:09 wtorek ~Maria | [+] odpowiedz
  Jestem osobą dojrzałą (50+) z wyższym wykształceniem humanistycznym, przeczytałam tekst 3 razy i ...nic nie zrozumiałam. Bardzo proszę Pana Rzecznika ubezpieczonych o przetłumaczenie swojej wypowiedzi... czytaj dalej »
  Zobacz odpowiedzi (2)

Program
POLISA NA 100%

ubezpieczenie.com.pl - witryna w programie POLISA NA 100%