Nic nie będzie tak, jak wczoraj…

Życie składa się z wydarzeń przewidywalnych (np. urodzenie się dziecka) lub nieprzewidywalnych (np. wypadek drogowy).

Bywają sytuacje radosne (awans w pracy) lub bolesne (zdiagnozowanie ciężkiej choroby u nas samych lub u osoby bliskiej).

Nasz umysł jest tak dziwnie skonstruowany, że nie od razu reagujemy w sposób racjonalny na to, co nas spotkało.

Mistrzyni w biegach narciarskich, Justyna Kowalczyk, powiedziała po wygranym biegu, że musi się przespać z tym sukcesem i dopiero następnego dnia powie, co myśli o wydarzeniach, które stały się jej udziałem.

Nie inaczej jest w przypadku spadających nagle na nas nieszczęść.

Wiadomość o śmierci bliskiej osoby dociera do naszej świadomości dopiero następnego dnia rano. W chwili, gdy się budzimy, analizujemy, czy rzeczywiście pewne wydarzenia miały miejsce, czy był to może tylko jakiś koszmarny sen? Wcześniej, pod wpływem szoku, nie potrafiliśmy tej wiadomości przyswoić i właściwie ocenić. Dopiero w miarę upływu czasu i pod wpływem otaczających nas zdarzeń zaczynamy wierzyć, że to, co się stało, jest prawdą.

I nagle zdajemy sobie sprawę, że… nic już nie będzie tak, jak wczoraj.

Wczoraj mieliśmy mamę i tatę - dzisiaj zostało tylko jedno. Na jak długo?

Obejrzałem właśnie w telewizji program poświęcony tragicznej sytuacji finansowej, w jakiej wiele rodzin znalazło się po katastrofie samolotu prezydenckiego. Konta bankowe zostały zablokowane (wraz ze śmiercią właściciela wygasają wszystkie pełnomocnictwa).

Zawsze zwracam uwagę swoich klientów na konieczność dokonania na kontach zapisów na wypadek śmierci lub informuję o innych możliwych rozwiązaniach. Wsparcie finansowe w wysokości 40 000 zł, wyasygnowane dla rodzin ofiar przez Rząd, wystarczy - przeważnie - na pokrycie wydatków towarzyszących pogrzebom.

Rodzina wielodzietna to wielkie szczęście, ale też wielkie ryzyko, że, jeżeli zabraknie żywiciela rodziny (przeważnie jest nim ojciec), to niepracująca żona nie będzie w stanie utrzymać swoich dzieci.

Nawet kobiecie wykształconej, która nie pracowała przez kilka lub kilkanaście ostatnich lat, jest bardzo trudno wrócić na rynek pracy. Jeszcze trudniejsza jest sytuacja matek obarczonych czwórką czy szóstką dzieci, które dotąd być może nie pracowały zawodowo. Jeżeli w ogóle uda im się znaleźć zatrudnienie, z pewnością nieprędko to nastąpi. Dzieciom i niepracującej matce przysługują oczywiście renty rodzinne, ale formalności muszą trochę potrwać, a i renty nie są wysokie.

Dziś większość rodzin ma jakiś kredyt lub inne zobowiązanie finansowe do spłacania. Zdolność kredytowa osoby samotnie wychowującej dziecko rzadko bywa oceniana jako wystarczająca przez banki, które mogą zażądać natychmiastowej spłaty.

Trudno nawet sobie wyobrazić moment przebudzenia i ogarnięcie złożoności zaistniałej sytuacji.

Wczoraj było kolorowo, wesoło, szczęśliwie. Dziś smutek, brak ukochanej osoby, problemy egzystencjalne.

Pięknie powiedział w radiu ksiądz Artur Stopka:
Nawet największa tragedia nie zatrzymuje biegu czasu. Ziemia nie przestaje się obracać dookoła swojej osi, ani krążyć wokół Słońca. Ludzie przystają na dłuższą lub krótszą chwilę, ale nadal muszą jeść, spać, pracować, odpoczywać. Smucić się, ale też się cieszyć. Przeżywać żałobę, ale też z nadzieją patrzeć w przyszłość…

Zdałem sobie sprawę, że ilość łez jest ograniczona. A i ludzka wytrzymałość na silne emocje też ma swoje granice.
Nawet największa tragedia nie zatrzymuje biegu życia. Nawet po stracie najbliższej osoby nie można zamieszkać na cmentarzu. Trzeba po pogrzebie wrócić do domu, między żywych i razem z nimi żyć normalnie. Dokładnie tak. Normalnie.

To nie znaczy żyć tak, jakby się nic nie stało. Przeżyty dramat, ból, cierpienie trzeba włączyć w swoją codzienność. Potraktować jako naturalną część swojej egzystencji.

Póki żyjemy - możemy działać. Możemy zrobić to, co możliwe, aby naszym najbliższym, pozostawionym kiedyś przez nas na Ziemi, było lżej znosić codzienny trud. Możemy zająć się sprawami spadkowymi i to nie na łożu śmierci, ale już dzisiaj.  Możemy uporządkować sprawy finansowe, w tym konta bankowe. Możemy też, jeżeli taka jest nasza wola, zadbać o to, by jakość życia najdroższych nam osób wówczas, kiedy nas zabraknie, nie zmieniła sie drastycznie.

Ale to wszystko możemy zrobić tylko dzisiaj.

Jutro…

Jutro już może nic nie być tak, jak dzisiaj.


Maciej Lichoński


Po szczegóły odsyłam jak zwykle na naszą stronę internetową:
http://www.agent-aviva.warszawa.pl/