Szanowni Państwo, zawsze pod koniec weekendu piszę dla Państwa felietony na tematy związane z ubezpieczeniami. Od wielu lat jest to mój zawód, przy czym szczególnie bliska jest mi tematyka ubezpieczeń życiowych. Z czasem budowanie bezpieczeństwa finansowego rodzin stało się moją pasją, która w połączeniu z doświadczeniem, nauczyła mnie patrzeć w przyszłość bez lęku.

Jednak w obliczu niewyobrażalnej tragedii, jaka miała miejsce w sobotę, nie potrafię zebrać myśli.

Jak mantrę powtarzam zdanie Woody'ego Allena: JEŻELI CHCESZ ROZŚMIESZYĆ PANA BOGA, POWIEDZ MU O SWOICH PLANACH.

To tragiczne wydarzenie pokazuje, jak ulotna może być jedna z największych wartości - ludzkie życie -  i jak bardzo los może doświadczyć nas samych i naszych bliskich.

Gdy słyszę od niedoszłych klientów, że w najbliższym czasie nie zamierzają chorować ani tym bardziej umierać,  jestem zupełnie bezsilny i po prostu nie wiem - śmiać się czy płakać?

Prawie wszyscy, którzy zginęli, mieli kochające rodziny, dzieci, własne domy lub mieszkania, a także kredyty, pożyczki, leasingi lub inne zobowiązania. Jestem przekonany, że w wirze pracy - podobnie jak większość z nas - nie mieli czasu na uporządkowanie spraw osobistych, spisanie testamentu czy porządne ubezpieczenie.

Dzisiaj na wszystko jest za późno.

Nie złożą już podpisu pod żadnym dokumentem, a przecież niekiedy zaledwie kilka kropli atramentu wystarczy, by po naszej śmierci rodzina mogła żyć godnie i bezpiecznie.

Tak zawsze było, jest i będzie.

Sprawy bieżące zawsze będą miały priorytet przed sprawami ważnymi, bowiem, zgodnie z myślą otwierającą naszą stronę internetową, NASZE EGO CHRONI NAS BARDZO DOBRZE PRZED WSZYSTKIM, CO NIEPRZYJAZNE, NIEZNANE, NIEBEZPIECZNE, NIEMIŁE.

Każdy z nas chce spędzić życie w strefie komfortu psychicznego i nic w tym dziwnego, to całkiem naturalne dążenie. Często podczas rozmowy z klientem muszę niestety wyrwać go, przynajmniej na kilka chwil, z tego błogostanu i przedstawić scenariusze życiowe zwykle dalekie od tych zaplanowanych czy wyidealizowanych. Śmierć i podatki rzecz pewna. Podatki co miesiąc, co rok, całe życie, aż do śmierci, bo przecież nawet emerytom zabiera się część z ich dochodu, także z emerytury.

Tylko dzień i godzina śmierci pozostają wciąż wielką niewiadomą. Katastrofa naszego samolotu rządowego uświadomiła to dobitnie Polakom i całemu światu.

Dziś przerażeni, niepewni jutra, zbolali Polacy zapalają miliony zniczy, rzucają na kondukt kwiaty, poprzez te symboliczne gesty oddając cześć  tragicznie zmarłym: Prezydentowi oraz najważniejszym osobom w państwie, szczerze obiecując Im pamięć.

Ale jutro wrócą do swoich zwykłych zajęć, wpadną w codzienny kierat. W pogoni za niezbędnymi do życia pieniędzmi, zapomną zupełnie i o tym, co czuli tego dnia, i o tym, że dla każdego przyjdzie taki dzień katastrofy. Może nadejść nagle lub może przyjść z uprzedzeniem zwanym chorobą. Ale na pewno nadejdzie.

Katastrofa pod Smoleńskiem była ze wszech miar wyjątkowa: ofiary szczególne, samolot specjalny, podróż na szczeblu państwowym, dlatego też rodziny ofiar otrzymają przysługujące im z tego tytułu wsparcie i pomoc, także materialną. W tym przypadku, jeżeli ofiary nie miały prywatnych polis ubezpieczenia na życie, ich rodziny może sobie jakoś poradzą, przynajmniej na początku.

Pisząc o kruchości życia mam przede wszystkim na myśli tych, o których rodziny nikt się nie zatroszczy, jeżeli nie zatroszczą się oni sami.

Jak powiedział wielki guru ubezpieczeń: Gdy polisa na życie jest najbardziej potrzebna, już nie można jej kupić.

Po prostu nie ma kto jej podpisać. Dlatego każdy powinien - przynajmniej raz w roku - znaleźć parę godzin na zajęcie się własnymi sprawami.

Tego akurat nie zrobi za nas ani sekretarka, ani żaden prawnik, ani przyjaciele.

Maciej Lichoński


Po szczegóły odsyłam jak zwykle na naszą stronę internetową:
http://www.agent-aviva.warszawa.pl/